Kartöflugarðurinn

Haust eitt átti Óli Láru erindi í kaupfélagið og átti meðal annars að kaupa kartöflur fyrir mömmu sína. Á þessum árum voru kartöflur ekki vigtaðar í plastpoka eins og nú er í 2 kg. poka, nei þeir sem fæddir eru fyrir 1968 í þessu þorpi muna eftir því þegar fólk afgreiddi sig sjálft úr stórum hvítum kartöflukass með rennu sem opnað var fyrir kartöflurnar sem runnu þá á vigtina. Að sjálfsögðu voru kartöflurnar seldar eftir vigt. Eitthvað voru kartöflurnar illa þvegnar þetta haustið og talsvert var af mold á þeim, eins og er á óþvegnum kartöflum. Þetta þótti þorpsbúum ekki gott, að vera kaupa vöru sem var 70 % kartöflur og 30% mold. Óli Láru bregður sér með skítugar kartöflurnar inn á skrifstofu til nafna síns Óla Lyng Kaupfélagsstjóra og spyr hvort ekki sé hægt að kaupa kartöflugarðinn sér.